slika

Na današnji dan počela je opsada Sarajeva, trajala je 1.425 dana, poginuo je 11.541 građanin, među njima 1.601 dijete. Bila je to najduža opsada glavnog grada!

Na današnji dan 1992. godine počela je opsada Sarajeva.
Prošlo je 30 godina otkako su na sarajevskom mostu Vrbanja snajperskim hicem ubijene Suada Dilberović i Olga Sučić, prve žrtve opsade glavnog grada Bosne i Hercegovine.
 Od 5. aprila 1992. godine do 29. februara 1996. godine oko 350.000 stanovnika bilo je izloženo svakodnevnoj vatri pripadnika nekadašnje JNA i paravojnih formacija, a kasnije pripadnika takozvane Vojske Republike Srpske, iz skoro svih vrsta naoružanja, sa položaja smještenih na okolnim brdima. 
Nisu uspjeli sići i zauzeti grad samo zahvaljujući ogromnoj volji, želji i naporima branilaca, mahom građana koji su se odazvali pozivu na odbranu, te u početku skoro goloruki, u patikama i farmericama, s minimalno naoružanja, stali na branike grada.
Prema poslijeratnim istraživanjima, najviše stanovnika, skoro četiri petine od ukupnog broja poginulih, stradalo je u prve dvije godine rata.
Prve civilne žrtve opsade Sarajeva Suada Dilberović i Olga Sučić ubijene su 5. aprila na mostu Vrbanja, nedaleko od zgrade tadašnje Skupštine Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine ispred koje su se odvijale demonstracije građana koji su tražili mir, a na koje je otvorena vatra. Nekadašnji most Vrbanja danas nosi ime po dvjema hrabrim ženama. Podsjetimo da je posljednja žrtva rata bila Mirsada Durić, koja je poginula u napadu na tramvaj 9. januara 1996. godine kod Zemaljskog muzeja, također u blizini zgrade Parlamenta BiH. Počinioci napada koji se dogodio prvog dana pokretanja tramvaja nakon potpisivanja Mirovnog sporazuma za Bosnu i Hercegovinu nikad nisu otkriveni. 
Tokom opsade koja je trajala 44 mjeseca, iz različitih naoružanja gađane su mahale, gradska naselja, ulice, trgovi…
Mnogi objekti – zgrada gradskog porodilišta na Jezeru, zgrada glavne Pošte, Vijećnica sa desetinama hiljada vrijednih knjiga, Olimpijski muzej, zgrada dnevnog lista "Oslobođenje“, brojne fabrike, škole, ustanove kulture… - izgorjeli su do temelja.
Neki objekti, poput zgrade Radio-televizije Bosne i Hercegovine, gađani su i tzv. modificiranim aviobombama teškim i po 250 kilograma, o čemu postoje svjedočenja i izvještaji balističara sa suđenja za zločine počinjene u ratu u Bosni i Hercegovini pred Međunarodnim krivičnim tribunalom za bivšu Jugoslaviju.
Dovitljivošću građana i tadašnje lokalne vlasti, otvoreni su punktovi ili iskopani bunari na kojima su građani dolazili po pitku vodu. Plastični kanisteri za vodu u opkoljenom gradu, u kojem nije bilo snabdijevanja prodavnica, bili su tražena roba. Svakodnevni redovi i ljeti i zimi bili su meta agresora na lokacijama za točenje vode.
Tako su pijaca i zatvorena tržnica Markale u starom dijelu grada pogođeni dva puta. Prvi put, od eksplozije granate na pijaci Markale, 5. februara 1994. godine, ubijeno je 68 i ranjeno 144 civila. U masakru na samom kraju rata, 28. augusta 1995. godine, kod Gradske tržnice Markale poginula su 43 a ranjena 84 građana Sarajeva.
Nisu bila pošteđena ni djeca u školama. U  osnovnoj školi u naselju Alipašino Polje, u granatiranju 9. novembra 1993. godine, poginula je učiteljica Fatima Gunić i troje učenika, a ranjen 21 civil. 
Opsada Sarajeva ostat će u historiji opisana kao najduža opsada jednog glavnog grada. Probudila je prkos, hrabrost, ali i kreativnost građana. 
Međunarodni krivični tribunal za bivšu Jugoslaviju je za terorisanje građana Sarajeva na doživotnu kaznu zatvora osudio Stanislava Galića, nekadašnjeg komandanta Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske. Na zatvorsku kaznu od 29 godina osuđen je Galićev nasljednik na čelu Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS-a Dragomir Milošević.
Bivši predsjednik Republike Srpske i vojni vođa VRS-a Radovan Karadžić osuđen je na doživotni zatvor, između ostalog, za teroriziraje civila u Sarajevu snajperskim i artiljerijskim napadima.
Komandant VRS-a Ratko Mladić je pred Haškim tribunalom prvostepeno osuđen na istu kaznu zatvora, između ostalog, za teroriziranje civila u Sarajevu snajperskim i artiljerijskim napadima.
U presudama MKSJ-a je utvrđeno kako su jedinice Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS-a namjerno gađale civile sprovodeći kampanju terora koja je za cilj imala da izvrši pritisak na vlasti u Sarajevu.
Oni koji su preživjeli sa gorčinom u srcu pominju teške dane opsade. Onih kojih više nema, podsjetnik su da se ovako nešto više nikada ne smije dogoditi.

 

Fotografija: index.ba 

slika

Na današnji dan počela je opsada Sarajeva, trajala je 1.425 dana, poginuo je 11.541 građanin, među njima 1.601 dijete. Bila je to najduža opsada glavnog grada!

Na današnji dan 1992. godine počela je opsada Sarajeva.
Prošlo je 30 godina otkako su na sarajevskom mostu Vrbanja snajperskim hicem ubijene Suada Dilberović i Olga Sučić, prve žrtve opsade glavnog grada Bosne i Hercegovine.
 Od 5. aprila 1992. godine do 29. februara 1996. godine oko 350.000 stanovnika bilo je izloženo svakodnevnoj vatri pripadnika nekadašnje JNA i paravojnih formacija, a kasnije pripadnika takozvane Vojske Republike Srpske, iz skoro svih vrsta naoružanja, sa položaja smještenih na okolnim brdima. 
Nisu uspjeli sići i zauzeti grad samo zahvaljujući ogromnoj volji, želji i naporima branilaca, mahom građana koji su se odazvali pozivu na odbranu, te u početku skoro goloruki, u patikama i farmericama, s minimalno naoružanja, stali na branike grada.
Prema poslijeratnim istraživanjima, najviše stanovnika, skoro četiri petine od ukupnog broja poginulih, stradalo je u prve dvije godine rata.
Prve civilne žrtve opsade Sarajeva Suada Dilberović i Olga Sučić ubijene su 5. aprila na mostu Vrbanja, nedaleko od zgrade tadašnje Skupštine Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine ispred koje su se odvijale demonstracije građana koji su tražili mir, a na koje je otvorena vatra. Nekadašnji most Vrbanja danas nosi ime po dvjema hrabrim ženama. Podsjetimo da je posljednja žrtva rata bila Mirsada Durić, koja je poginula u napadu na tramvaj 9. januara 1996. godine kod Zemaljskog muzeja, također u blizini zgrade Parlamenta BiH. Počinioci napada koji se dogodio prvog dana pokretanja tramvaja nakon potpisivanja Mirovnog sporazuma za Bosnu i Hercegovinu nikad nisu otkriveni. 
Tokom opsade koja je trajala 44 mjeseca, iz različitih naoružanja gađane su mahale, gradska naselja, ulice, trgovi…
Mnogi objekti – zgrada gradskog porodilišta na Jezeru, zgrada glavne Pošte, Vijećnica sa desetinama hiljada vrijednih knjiga, Olimpijski muzej, zgrada dnevnog lista "Oslobođenje“, brojne fabrike, škole, ustanove kulture… - izgorjeli su do temelja.
Neki objekti, poput zgrade Radio-televizije Bosne i Hercegovine, gađani su i tzv. modificiranim aviobombama teškim i po 250 kilograma, o čemu postoje svjedočenja i izvještaji balističara sa suđenja za zločine počinjene u ratu u Bosni i Hercegovini pred Međunarodnim krivičnim tribunalom za bivšu Jugoslaviju.
Dovitljivošću građana i tadašnje lokalne vlasti, otvoreni su punktovi ili iskopani bunari na kojima su građani dolazili po pitku vodu. Plastični kanisteri za vodu u opkoljenom gradu, u kojem nije bilo snabdijevanja prodavnica, bili su tražena roba. Svakodnevni redovi i ljeti i zimi bili su meta agresora na lokacijama za točenje vode.
Tako su pijaca i zatvorena tržnica Markale u starom dijelu grada pogođeni dva puta. Prvi put, od eksplozije granate na pijaci Markale, 5. februara 1994. godine, ubijeno je 68 i ranjeno 144 civila. U masakru na samom kraju rata, 28. augusta 1995. godine, kod Gradske tržnice Markale poginula su 43 a ranjena 84 građana Sarajeva.
Nisu bila pošteđena ni djeca u školama. U  osnovnoj školi u naselju Alipašino Polje, u granatiranju 9. novembra 1993. godine, poginula je učiteljica Fatima Gunić i troje učenika, a ranjen 21 civil. 
Opsada Sarajeva ostat će u historiji opisana kao najduža opsada jednog glavnog grada. Probudila je prkos, hrabrost, ali i kreativnost građana. 
Međunarodni krivični tribunal za bivšu Jugoslaviju je za terorisanje građana Sarajeva na doživotnu kaznu zatvora osudio Stanislava Galića, nekadašnjeg komandanta Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske. Na zatvorsku kaznu od 29 godina osuđen je Galićev nasljednik na čelu Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS-a Dragomir Milošević.
Bivši predsjednik Republike Srpske i vojni vođa VRS-a Radovan Karadžić osuđen je na doživotni zatvor, između ostalog, za teroriziraje civila u Sarajevu snajperskim i artiljerijskim napadima.
Komandant VRS-a Ratko Mladić je pred Haškim tribunalom prvostepeno osuđen na istu kaznu zatvora, između ostalog, za teroriziranje civila u Sarajevu snajperskim i artiljerijskim napadima.
U presudama MKSJ-a je utvrđeno kako su jedinice Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS-a namjerno gađale civile sprovodeći kampanju terora koja je za cilj imala da izvrši pritisak na vlasti u Sarajevu.
Oni koji su preživjeli sa gorčinom u srcu pominju teške dane opsade. Onih kojih više nema, podsjetnik su da se ovako nešto više nikada ne smije dogoditi.

 

Fotografija: index.ba